Na de twee wereldoorlogen die ons continent in de vorige eeuw teisterden, klinken de oorlogstrommels weer in Europa. Sterker nog, er wordt al meer dan tweeënhalf jaar op Europese bodem gevochten. En al meer dan een jaar hebben we weer een militair conflict in het Midden-Oosten. En dan hebben we het nog niet eens over het eeuwige conflict in Centraal- en Sub-Sahara Afrika. Al deze botsingen, die tot nu toe een lokaal karakter hadden, kunnen onderdeel worden van een grootschalige internationale vuurzee waarin de echte inzet zal worden beslist: wereldheerschappij.

Dat is het punt. Net als in de afgelopen twee wereldoorlogen is er concurrentie om de wereldheerschappij, die vandaag de dag gaat over de controle over de bronnen van rijkdom, olie en andere schaarse hulpbronnen. De echte concurrenten weten duidelijk waar ze in het conflict staan. Landen met een lage rang kunnen aarzelen en hun opstelling in het conflict evalueren. De huidige situatie had zijn equivalent in de proloogfase van de Tweede Wereldoorlog. Landen als de Sovjet-Unie en Finland zaten aan het einde van de oorlog in andere coalities dan aan het begin.

Ook vandaag de dag worden er, min of meer tijdelijke, allianties overwogen voor landen die niet de hoofdrolspelers zijn in het conflict. Zo kan de rol van Rusland, Oekraïne, Korea... in het wereldwijde conflict dat aan de horizon opdoemt, verschillen, afhankelijk van het beleid dat de winnaar van de recente Amerikaanse verkiezingen voert. En ook in het Midden-Oosten kunnen zich onvoorziene situaties voordoen. Niemand zou twintig of dertig jaar geleden durven denken dat Israël en de belangrijkste Arabische landen aan dezelfde kant zouden staan ??in een oorlog die in de regio zou plaatsvinden. Juist de aanval van Hamas op Israël op 7 oktober 2023 was bedoeld om het zogenaamde "Abrahampact" tussen de Arabische wereld en de Joodse staat te dwarsbomen.

Maar, zich bewust van de onherstelbaarheid van een nucleaire oorlog, onthouden de grootmachten met atoomarsenalen zich ervan om met alle wapens die ze bezitten en hun eigen troepen in conflicten tussenbeide te komen. Ze vertrouwen militaire operaties toe aan hun junior partners. Zo zullen de doden in de oorlog in Oekraïne niet van de grote Amerikaanse mogendheid zijn, maar alleen Russen en Oekraïners, en als de NAVO later zou ingrijpen, zullen de doden in ieder geval Europeanen zijn. Om dezelfde reden zal Iran niet ingrijpen met zijn kernwapens: de doden in de strijd tegen Israël zullen van Irans junior partners zijn: Palestijnen, Libanezen, Houthi's, Syriërs... Op zijn beurt is Iran een junior partner van China, de enige macht die momenteel in staat is de Amerikaanse hegemonie in twijfel te trekken.

We moeten ons ervan bewust zijn dat Europese landen tot de ondersteunende landen behoren, de junior partners van het Amerikaanse imperialisme. Als het conflict in Oekraïne escaleert, zullen we onszelf in de frontlinie bevinden. We moeten onszelf en onze mensen bewust maken van het gevaar om tot deze militaire alliantie te behoren. Dit spel waarin we betrokken moeten raken, kan ons alleen maar ongeluk brengen. In feite werden we gedwongen deel te nemen aan de commerciële blokkade van Rusland, wat ons net zo veel schade berokkent als de Russen zelf. Om de levering van Russisch gas aan Europa te onderbreken, werden zelfs gasleidingen opgeblazen.

Zelfs als er, zoals het meest waarschijnlijk is, geen nucleaire confrontatie plaatsvindt, kan er een grote vuurzee met de kenmerken van een wereldoorlog ontstaan, en in dat geval kunnen de gevolgen voor de deelnemers rampzalig zijn, zoals blijkt uit de lokale conflicten die plaatsvinden. Het is dringend om te mobiliseren tegen het lot dat ons is voorgeschreven door de wereldheersers. We moeten streven naar vrede. Geen enkel land heeft het recht om de aarde te domineren. Er zijn geen uitverkoren volkeren; alle volkeren behoren toe aan God en zij hebben het recht om in vrede te leven en gelijke toegang te hebben tot de hulpbronnen van de planeet.

Menselijke relaties, tussen groepen, tussen naties, tussen rassen of etnische groepen, mogen niet gebaseerd zijn op criteria van overheersing en economische afhankelijkheid. Om menselijke problemen het hoofd te bieden, blijven de waarden die impliciet zijn in de zaligsprekingen essentieel. De naaste liefhebben als zichzelf is de gouden regel voor het aanpakken van menselijke problemen. Het ongeluk van de wereld, de onrechtvaardige systemen van overheersing, zijn de vrucht van menselijk egoïsme. Hier moet de strijd worden uitgevochten, en de taak is urgent. Er staat veel op het spel.