Despois das dúas guerras mundiais que ensanguentaron o noso continente no século pasado, os tambores de guerra volven escoitar en Europa. De feito, xa levan máis de dous anos e medio loitando en territorio europeo. E desde hai máis dun ano temos outro conflito militar na moi próxima zona terrestre de Oriente Medio. Sen esquecer o eterno conflito en África Central e Subsahariana. Todos estes enfrontamentos, que ata agora só teñen un carácter local, poden formar parte dun conflito internacional de gran envergadura, no que compiten polo que é realmente importante: a hexemonía global.

Porque isto é o principal. Como nas dúas últimas guerras mundiais, agora hai unha competencia pola dominación mundial, que actualmente implica o control das fontes ricas, petróleo e outros recursos escasos. Os principais competidores coñecen claramente a súa posición no conflito. Os países ficticios poden dubidar e avaliar o seu aliñamento no conflito. A situación actual tivo a súa contrapartida na etapa de prólogo da II Guerra Mundial. Países como a Unión Soviética e Finlandia estaban, ao final da guerra, en coalicións diferentes que ao principio.

Tamén na actualidade, as alianzas, máis ou menos conxunturais, están sendo consideradas por países que non son os principais protagonistas do conflito. Por exemplo, o papel de Rusia, Ucraína, Corea... no conflito global que aparece no horizonte pode ser diferente segundo a política que vaia emprender o vencedor das recentes eleccións americanas. E tamén poden ocorrer situacións imprevistas en Oriente Medio. Ninguén se atrevería a pensar, hai vinte ou trinta anos, que Israel e os principais países árabes estarían do mesmo bando nunha guerra que está a ter lugar en Oriente Medio. Así é, o ataque de HAMAS contra Israel o 7 de outubro de 2023 tiña como obxectivo frustrar o chamado Pacto de Abraham entre o mundo árabe e o Estado xudeu.

Pero, conscientes do irreparable que sería o desenlace dunha guerra nuclear, as grandes potencias con arsenais atómicos prefiren absterse de intervir nos conflitos con todas as armas que posúen e as súas propias tropas. Confían as operacións militares aos seus socios subordinados. Así, na guerra de Ucraína os mortos non serán da gran potencia americana, só serán rusos e ucraínos e, se a OTAN ten que intervir despois, os mortos serán en todo caso europeos. Polo mesmo motivo, Irán non intervirá coas súas armas nucleares: os mortos, na batalla contra Israel, serán os socios subordinados de Irán: palestinos, libaneses, hutíes, sirios... Ao mesmo tempo, Irán é socio subordinado de Irán. China, a única potencia actualmente capaz de desafiar a hexemonía estadounidense.

Debemos ser conscientes de que as nacións europeas están entre os países ficticios, os socios subordinados do imperialismo estadounidense. Se o conflito en Ucraína se intensifica, atoparémonos na primeira liña. Debemos ser conscientes e concienciar ao noso pobo do perigo de pertencer a esa alianza militar. Este asunto, no que nos queren facer intervir, só nos pode traer desgrazas. De feito, vímonos obrigados a participar no bloqueo comercial contra Rusia, que nos prexudica tanto como prexudica aos propios rusos. Para interromper o abastecemento de gas ruso a Europa, ata foi explotado un gasoduto.

Aínda que, como é máis probable, non se produza un enfrontamento nuclear, podería haber un gran conflito militar, que será unha auténtica guerra mundial, e nese caso as consecuencias para os participantes poden ser catastróficas como mostran os conflitos locais na actualidade. existente. É urxente mobilizarse contra o destino que nos prescriben os gobernantes mundiais. Hai que apostar pola paz. Ningún país ten dereito a gobernar a Terra. Non hai pobos escollidos, todos os pobos pertencen a Deus, e teñen dereito a vivir en paz e a ter igual acceso aos recursos do planeta.

As relacións humanas, entre grupos, entre nacións, entre razas ou grupos étnicos... non deben basearse en criterios de dominio e dependencia económica. Para afrontar os problemas humanos, os valores implícitos no ensino de Xesús seguen sendo esenciais. Amar ao teu próximo como a ti mesmo é a regra de ouro para afrontar os problemas humanos. As desgrazas do mundo, os inxustos sistemas de goberno, son froito do egoísmo humano. É nesa fronte na que hai que loitar, e a tarefa é urxente. Iso é moi importante para a humanidade.